دلتنگ ترین آوازش را

باران ، وقتی سـرود

که آفتاب ، پریده بـود

باغ ، یخ زده بود

آسـمان ، آبی نبود . . .

      * * *

آبی بمان ، آسمان!

شـاید باران بخندد

بـهار سـر زنـد

بـذر ِ دیگـر زنـد . . .

      * * *

آبی بمان ، آسما ن

ابـرآلوده می بارد

قلب آدمیان .

هیچ کس نمی خندد . . .

      * * *

آبی بمان ، آسمان

چشمانم ، فریادند

قهرمانان را ، کشته اند

مادران ِ خاموشوار

اسیر ِ بی دادند

      * * *

آبی نـمان ، آسمان  ؟ ؟ ! !

دیـو زنـده است

باران ِ خون ببار

خاک آکنده است . . .

             ح

            ب  1393/02/30

            تو

           هم